Powtórnie narodzeni

Są dwa rodzaje liderów¹. Ci, którzy urodzili się raz i Ci urodzeni po raz drugi. To było jakieś doświadczenie, sytuacja która wymagała od nich czegoś więcej, niż byli w stanie dać z siebie, okoliczność, która zmieniła ich na zawsze. Sprawiła, że przeżywali cierpienie, z którym musieli zmagać się sami. Aby przetrwać zamknęli się we własnym świecie, w którym tworzyli inną rzeczywistość. Przyszła refleksja, że skoro ukształtowało ich coś, co nie było zależne od nich, to oni sami mogą to zmienić i stworzyć siebie na nowo. Powoli odzyskiwali siłę, każdy kolejny krok był krokiem ku niezależności. Cegła po cegle, budowali swój system wartości. To indywidualiści, którzy przez doświadczenia stali się jeszcze bardziej charyzmatyczni.

Ich koledzy – liderzy, którzy narodzili się tylko raz, a ich przejścia z jednego etapu życia do drugiego były płynne, zostali ukształtowani przez otoczenie. Ci powtórnie narodzeni kształtowali siebie samych. Kiedy postanowili tego dokonać, już weszli na ścieżkę lidera. Pewnego dnia stojąc przed lustrem lub jadąc autobusem powiedzieli do siebie półgłosem: „Mogę być kim zechcę”. To był wieloletni i mozolny proces, praca. Upadali zniechęceni, wracali do starych mechanizmów i ponownie wstawali ku nowemu życiu.

Razem ze świadomością, że nie mieli wpływu na złe doświadczenia, rodziła się mądrość. To ona pozwala im rzetelnie spojrzeć na przeszłość, przesiać ją z emocji i wyciągnąć naukę. Ta umiejętność sprawiła, że nie są niewolnikami złych doświadczeń, które obecnie jest dla nich jedynie wyblakłą fotografią. Tylko lider może dokonać takiej przemiany. Z zamknięcia się na otwarcie, z bierności w działanie, z zahamowania w determinację. 

Oni nie wiedzą jeszcze, że są liderami. To początek ich drogi. Na razie czują nieustanny głód wiedzy², jakby nic nie mogło ich nasycić.

Im więcej jej pochłaniają, tym większe czują pragnienie. To jest nieustanny wewnętrzny monolog, ciągłe zadawanie sobie pytań i ciągłe poszukiwanie odpowiedzi. Sami dla siebie stają się nauczycielami. Są niespokojni, nie mogą znaleźć swojego miejsca, jakby nigdzie nie pasowali. Mocno odczuwają dysonans między obecnie pełnioną rolą, a tą jaką powinni pełnić. Sami się do tego nie przyznają, jednak mają wewnętrzne przekonanie, że nie wykorzystują w pełni swojego potencjału, a przez to, nie są w pełni sobą. Samoucy, z pasją dążący do poznania świata, nie tylko w wymiarze faktów i cyfr, ale dostrzegający głębsze połączenia i związki ludzi oraz zdarzeń.

Mają obrazoburczą wiarę w to, że mogą stworzyć inną, lepszą rzeczywistość. Widzą ją w obecnej formie i jednocześnie dostrzegają jej przyszły obraz. To nie jest wiedza jaką zdobywa się w szkole, bo to jest samopoznanie. Codziennie dokonują wyboru, aby przekroczyć siebie i wziąć odpowiedzialność za swoje życie. Odważni, bo zamiast obarczać winną innych przejęli inicjatywę, a kiedy to uczynili okazało się, że mają moc sprawczą. Są przykładem ludzi, którzy mogą się nauczyć wszystkiego czego zapragną, a kiedy zdobędą wiedzę od razu działają, testują nowe idee i pomysły. Ta świadomość, że są liderami wkrótce się pojawi. Świadomość, że tworzą coś nowego i niepowtarzalnego. Samych siebie. A to dopiero początek ich drogi.

Powtórnie narodzeni to kobiety i mężczyźni, choć więcej jest mężczyzn. Kobiety od niedawna najpierw budują siebie, a dopiero potem rodzinne gniazdo. Do niedawna uważano taką kobietę za niemoralną, bo w jej życiu zawsze na pierwszym miejscu powinna być rodzina, a nie ona sama. To poczucie winny nadal jest głęboko zakorzenione, to ono hamuje jej działania i wzmaga bierność. Mężczyźni z kolei nie mają z tym problemów, ponieważ od dzieciństwa zachęca się ich do bycia liderem na każdym polu. Nie wszyscy jednak są stworzeni do tego, aby być liderem. W tym również mężczyźni, co rodzi dramaty w ich życiu, bo z lęku przed wykluczeniem odgrywają nie swoją rolę i nie mogą być do końca sobą.

Bez względu, czy jesteśmy liderami, czy też nie, czy raz się narodziliśmy, czy po raz drugi największą przygodą naszego życia jest poszukiwanie własnego ja. Dopiero gdy dowiemy się z jakiej gliny jesteśmy ulepieni i jaki chcemy uczynić użytek z tej wiedzy, będziemy mogli prawdziwie żyć.